Najjednostavnije objašnjenje bi glasilo: vidimo nebo kao plavo zbog načina na koji atmosfera i sunčeva svjetlost djeluju jedna na drugu.
Bijela svjetlost, uključujući Sunčevu, sačinjena je od mnogih različitih boja svjetlosti, od kojih svaka ima svoju odgovarajuću talasnu dužinu. Nekoliko različitih stvari može da se desi kada se svjetlost sudari s materijom. Na primjer, ako Sunčeva svjetlost prolazi kroz providni materijal, poput vode, svjetlosni talasi će se refraktovati ili saviti, zbog toga što svjetlost mijenja brzinu kojom putuje iz jedne sredine (vazduha) u drugu (vodu).
Neki objekti, poput ogledala, reflektuju svjetlost u jednom pravcu. Drugi predmeti mogu da uzrokuju da se svjetlost rasprši u različitim pravcima. Prizme lome bijelu svjetlost na njene osnovne boje, zato što se različite talasne dužine svjetlosti refraktuju pod različitim uglovima – boje putuju različitim brzinama – dok prolaze kroz prizmu.
Plavetnilo neba je rezultat određene vrste raspršivanja koja se naziva Rejlijevo rasijanje, a odnosi se na selektivno raspršivanje svjetlosti od čestica koje nisu veće od jedne desetine talasne dužine svjetlosti. Još važnije, Rejlijevo rasijanje veoma zavisi od talasne dužine svjetlosti, gdje se svjetlost kraće talasne dužine najviše rasipa.
U nižim slojevima atmosfere, sićušni molekuli kisika i azota razbacuju svjetlost kraće talasne dužine, poput plave i ljubičaste, u mnogo većoj mjeri nego one duže talasne dužine poput crvene i žute.
Iako atmosferske čestice više odbijaju ljubičastu, nego plavu boju, nebo deluje plavo, jer su naše oči osjetljivije na plavu svjetlost i zbog toga što se ljubičasta apsorbuje u gornjoj atmosferi. Tokom izlaska ili zalaska sunca, Sunčeva svjetlost prolazi kroz više atmosfere prije nego što dođe do naših očiju, tako da se još više plave i ljubičaste rasipa, zbog čega prolazi crvena i žuta svjetlost.
(nationalgeographic.rs/Školski.ba)