„Žive knjige“ , kako mi zovemo ljude koji kroz Živu biblioteku pričaju svoje lične priče i time pomažu smanjanju predrasuda prema određenim društvanim grupama, a prije svega prema žrtvama iz proteklog rata, koje su gostovale u Kladnju i Varešu i sa kojima su srednjoškolci mogli razgovarati su: samohrana majka, slijepa osoba i žrtva porodičnog nasilja, ratni veteran, sestra koja je izgubila brata u ratu, član porodica nestalih, raseljeno lice i dijete rata, prenosi mreza-mira.net.
„Živa biblioteka” predstavlja inovativnu metodologiju za promovisanje ljudskih prava, ravnopravnosti, te za borbu protiv rasizma i ksenofobije, te širenje mira i tolerancije. Metodologija „Žive biblioteke” je specifična. Knjige su živi ljudi, pažljivo odabrani iz društvenih grupa prema kojima često vladaju predrasude i negativni stereotipi. Zbog svoje pozicije u društvu i pripadnosti određenoj društvenoj grupi, ove osobe su stigmatizovane ili trpe diskriminaciju. Živa biblioteka funkcioniše baš kao prava biblioteka, gde čitaoci dolaze da pozajme „knjigu” na određeno vreme. Na taj način, u direktnoj komunikaciji čitaocima prenose svoja životna iskustva i doprinose borbi protiv stereotipa, predsrasuda i diskriminacije.
„Živa biblioteka“je organizovana u okviru projekta PRO-Budućnost (Povjerenje, Razumijevanje, Odgovornost za Budućnost) Američke agencije za međunarodni razvoj (USAID) koji implementira Catholic Relief Services (CRS) u saradnji sa Caritasom BiH, Forumom građana Tuzle, Helsinškim parlamentom građana Banja Luka i Kultom iz Sarajeva.
(Školski.ba)